مطالعه‌ی برخی از مکانیسم‌های آنتاگونیستی جدایه‌های قارچ Talaromyces flavus علیه Verticillium dahliae و Verticillium albo-atrum عوامل بیماری پژمردگی در چند محصول زراعی مهم

پژمردگی ورتیسلیومی از مهم‌ترین بیماری‌های گیاهان زراعی از قبیل پنبه، گوجه‌فرنگی، سیب‌‌زمینی و خیار گلخانه‌ای محسوب شده و باعث وارد شدن خسارات فراوان به این محصولات مهم می‌شود. کنترل بیولوژیک می‌تواند یکی از مناسب‌ترین روش‌ها جهت مدیریت این بیماری باشد. در این پژوهش، برای بررسی مکانیسم‌های آنتاگونیستی Talaromyces flavus، ابتدا عوامل بیماری‌زا و قارچ آنتاگونیست T. flavus از مناطق کشت گیاهان فوق به‌ترتیب توسط محیط کشت‌های Komada وTF  جداسازی شد. سپس، مکانیسم‌های آنتاگونیستی آن‌ها از جمله میکوپارازیتیسم، تولید ترکیبات فرار و غیر­فرار روی رشد عوامل بیماری‌زای فوق مطالعه گردید. در این پژوهش، 60 جدایه‌ی T. flavus استفاده شد که به‌ترتیب 23، 15، 14 و 8 جدایه به مناطق کشت پنبه، گوجه­فرنگی، سیب‌زمینی و خیار گلخانه­ای تعلق داشت. برای پنبه و سیب‌زمینی با عوامل پژمردگی Verticillium dahliae و Verticillium albo-atrum، بیش‌ترین میانگین درصد بازدارندگی (51/81 و 93/64) به‌ترتیب توسط جدایه‌های TF-Co-G-1 وTF-Po-V-48  به‌دست آمد و در هر دو جدایه، ترکیبات غیرفرار بیش‌ترین تأثیر را روی بازدارندگی رشد عامل بیماری‌زا نشان دادند. درحالی‌که، برای گوجه­فرنگی و خیار گلخانه‌ای با عامل بیماری‌زای V. albo-atrum، بیش‌ترین میانگین درصد بازدارندگی (67/73 و 78/54) به‌ترتیب توسط جدایه‌های TF-To-V-31 و TF-Cu-V-60 موجب شد. براساس بررسی‌های انجام‌شده، مؤثرترین مکانیسم بازدارندگی این دو جدایه، تولید ترکیبات فرار بود.